Ruim 15 jaar terug – we schrijven het jaar 2008 – besloot het stadsdeel Westerpark in Amsterdam dat mijn buurt hoognodig opgeknapt moest worden. Dat ging niet erg subtiel… er kwam een bewonersvoorlichting en de boodschap was simpel: jullie buurt moet gaan voldoen aan de nieuwste eisen qua veiligheid. En de eigenaar-bewoners mogen het zelf betalen. Die nieuwe eisen heeft de gemeente nooit door kunnen duwen, het verzet was groot en de wettelijke basis te smal. Maar we kregen er ook wat voor terug: de gemeente zou opnieuw de funderingen van de woningen kwalificeren. En dat bleek geen vrolijk nieuws te zijn: de meeste woningen kregen funderingscode 3 (matig), een enkeling funderingscode 4 (slecht) en ook een enkeling funderingscode 2 (goed).
Dat was dus 15 jaar geleden…
In 2016 hebben we de fundering samen met buren nader laten onderzoeken. Onze fundering was verslechterd en toe aan herstel. Na veel discussie hebben we uiteindelijk besloten om met vier panden samen de fundering aan te pakken. Dat levert schaalvoordeel op en samen weten we meer dan alleen. Voor de zekerheid hebben we voor de begeleiding een projectleider ingehuurd, die zorgt dat we de juiste stappen zetten en ook nog in de goede volgorde.
Nu is het zomer van 2023: de vooronderzoeken zijn gedaan, de tekeningen staan op papier en de offertes van de aannemers zijn binnen. Komende week overleggen we met alle betrokken eigenaren over die offertes. En dan wordt ook duidelijk wat de planning gaat zijn.
Zo’n project, ik vind het nogal wat. Ik moet mijn huis ontruimen, omdat mijn woning in een bouwput gaat veranderen. Zo’n project maak ik hopelijk maar eens in mijn leven mee. En met deze blog wil ik de avonturen en alles wat er bij zo’n project komt kijken documenteren. Opdat ik – als alles achter de rug is – nog eens terug kan kijken op het herstellen van de fundering onder ons pand.